Dit verhaal is van meneer Don (1935). Zijn twee beste vrienden waren Joods. Meneer Don sprak over vriendschap, over eenzaamheid, over iets moeten snappen waar je nog te jong voor bent, over iemand zo erg missen dat de bevrijding niet als een feestje voelde en over Rotterdam. Want nadat zijn vrienden verdwenen, was de stad Rotterdam de enige vriend die overbleef.
In de voorstelling werd de tekst door meerdere acteurs gespeeld, hieronder is de tekst als monoloog geschreven. Het is leuk om na te denken hoe je in beeld, net als in de tekst, de verspringing van de tijd kunt laten zien. Dat kan bijvoorbeeld door per blokje tekst een klein beeld in een levend museum te maken waar publiek langs kan lopen, of de spelers langs een ‘tijdlijn’ van spullen te laten lopen, of op een andere manier
| ACTEUR | Mag ik u wat vertellen Ik was vijf Ik was één meter En ik had twee grote bruine ogen Het was 10 mei 1940 Ik was nog te jong om te snappen wat vriendschap was Er was één man En een paar landen Die hadden ruzie Ik speelde buiten In de krant stond dat het oorlog was Maar dat kon ik nog niet lezen Mag ik u wat vertellen Ik was acht Ik was één meter dertig En ik had twee grote bruine ogen Het was 1943 Ik had een klas vol vrienden Mijn beste vriend had een gele ster op zijn jas Die vond ik mooi Ik wilde ook zo’n ster Maar mama zei dat dat niet mocht Er was één man Hij had een heel raar snorretje Maar dat mag je niet zeggen Ik speelde liever niet meer buiten De meester zei dat het oorlog was Maar dat wilde ik niet horen Mag ik u wat vertellen Ik was tien Ik was één meter veertig En ik had twee grote bruine ogen Het was 1945 De volwassenen speelden buiten Ik mocht een stukje meerijden op de wagen De man met het rare snorretje was dood Van buiten vierde we feest Maar mijn binnenkant moest huilen De meneer op de radio zei dat de oorlog voorbij was En dat alles nu weer goed zou gaan Maar het kon me niet meer schelen Ik had nog één vriend over Hij troostte me Hij wist wie ik was Ik kende al zijn fijne plekjes Hij droeg me toen ik niet meer kon Ik had alleen stad als vriend (gedicht) Suja, suja Rotterdam Je lichten zijn nog aan Heb je last van het donker Weer niet naar bed gegaan? Suja, suja Rotterdam De bommen zijn nu koud Verhalen diep diep weggestopt Kinderen nu oud Suja, suja Rotterdam Leg je straten aan Regen valt niet meer op as Voeten blijven niet meer staan Suja, suja Rotterdam Mijn vriend ligt onder stenen Vouw je singels om mij heen En laat mij in je hoekjes wenen Suja, suja Rotterdam Hoekjes vol verhalen Kom laat mij je vriend nu zijn en mij in jou verdwalen |
In mei 2015 speelde de voorstelling ‘Suja suja Rotterdam’ in Rotterdam (regie: Els van der Jagt en Sara Giampaolo – productiehuis: Maas Theater en Dans). De voorstelling speelde in Park 1943 te Rotterdam.