Deze tekst is gespeeld in Madurodam. Op die plek werden verhalen uit heel Nederland verteld. Het publiek kon er als het ware doorheen lopen. Het thema was ‘verdwenen families’. Wie kwamen er nooit meer terug? En wat betekent dat eigenlijk: verdwijnen?
| PERSONAGES | VERTELLER 1 VERTELLER 2 VERTELLER 3 |
De tekst kan ritmisch gespeeld worden. Je kunt zelf bedenken of je de verdeling zo goed vindt, meer met z’n allen tegelijk wil zeggen, of juist korte zinnen over de acteurs wil verdelen. Je kunt er dus nog alle kanten mee op
| ALLEN | Hallo verdwenen families, waar staan jullie namen? Waar zijn jullie gestorven? Wat is jullie verhaal? |
| VERTELLER 1 | Ze kwamen niet terug Nooit Toen niet Nu niet Ze verdwenen |
| VERTELLER 2 | Wat is verdwijnen? Wanneer ben je verdwenen? Is iets verdwenen als niemand het kwijt is? Ben je verdwenen als niemand je mist? |
| VERTELLER 1 | Stel je voor je zou nu, hier, op dit moment, moeten verdwijnen Hoe zou je dat doen? |
| VERTELLER 2 | Je hebt niet meer dan enkele seconden Het kunnen belangrijke seconden zijn Seconden die het verschil uitmaken tussen leven en dood |
| ALLEN | Alles valt in het niets Hier Nu Madurodam |
| VERTELLER 3 | “Uw zoon is overleden in Dachau” |
| ALLEN | Weg Verdwenen |
In mei 2016 speelde de voorstelling ‘En toen waren ze weg’ in Madurodam, Den Haag (regie: Els van der Jagt en Ilrish Kensenhuis – productie: Joya Bhikki de Bock). Een voorstelling in het kader van de speciale dodenherdenking voor kinderen bij Madurodam, waarin verhalen over de Tweede Wereldoorlog werden verteld op de (miniatuur)plek ‘waar ze gebeurden’. Voor deze voorstelling werden verhalen uit andere voorstellingen in Nederland gebundeld en samengevoegd tot een nieuw geheel. Deze tekst is oorspronkelijk geschreven door Hanna Timmers en later bewerkt door Els van der Jagt en Ilrish Kensenhuis.