Deze tekst gaat over Ellis en Bernie, twee verliefde jongeren in Den Haag die in de oorlog van elkaar gescheiden werden en elkaar bleven schrijven via dagboeken. Hoe was het om verliefd te zijn tijdens de oorlog? Hoe bestaat zoiets naast elkaar? En hoe staan we anno nu stil bij iets als oorlog?
| ACTEUR | Als je je er lang genoeg in onderdompelt Wordt alles oorlog Een volle trein instappen Hekken Kindertekeningen Prikkeldraad De voetstappen van een groep die een trap opgaat Etalages van schoenwinkels Een flesje Fanta ‘Ik wacht hier wel even, tegen de muur’ ‘Is het gas uit?’ Mannen op het vliegveld die roepen dat ik door moet lopen Aan moet sluiten Mijn tas af moet geven Het geluid van een pingpongballetje De haren op de grond bij m’n kapper Gestreepte kleding Agenda’s Liefdesverdriet Ensuite deuren Sloten op deuren Mezelf verstoppen vlak voor we ‘verrassing!’ roepen Iemand die ‘ssssst’ zegt We mogen niet vergeten Maar ik wil Soms Ook weer een beetje anders dan oorlog in m’n hoofd Hoe lang moet je stilstaan bij zoiets? En– Hoe stil sta je dan? Zijn 2 minuten voldoende? Is het één langgerekt bevroren moment? Of– Wisselt het zich af? En met wat dan? Is te lang stilstaan niet zonde? Omdat er juist zoveel vrijheid is, nu, om te bewegen. Ellis en Bernie schreven elkaar liefdesbrieven Terwijl hun buren, hun vrienden, gedeporteerd werden Ellis zag het gebeuren. Verstopt in het zoldertje van het Kwikstaartje Zag ze door de kieren van het dak Hoe het gezin in het huisje naast hen werd opgepakt Een vader, een moeder en twee jonge kinderen Omdat de jongste op weg naar hun schuilplaats Per ongeluk haar knuffel verloren had Ellis zag het gebeuren En schreef Bernie in haar dagboek zoete hoopvolle gedichten Bernie zag op zijn beurt De razzia’s in Scheveningen En bleef zijn Ellis-popje schrijven Dat hij er zo naar uit keek Zijn vrouwtje in zijn armen te houden En samen aan hun toekomst te beginnen Hoe vier je het leven, na zoiets als oorlog? Naast zoiets als oorlog? |
Deze scène komt uit de voorstelling Laten we bij het bankje beginnen, die in 2023 speelde in Den Haag (Het Nationale Theater). De voorstelling is gemaakt door Iselin van Duuren (tekst), Dimphna van Kempen (regie) en Isaura Sanwirjatmo (cinematografie).