Dit verhaal is van mevrouw Pierson, die in gesprek ging met de Koerdisch-Nederlandse Ciwana. Ze spraken over de Tweede Wereldoorlog en over de tijd van nu. Ze herkenden zich in elkaars verhaal en zijn elkaar sinds hun ontmoeting niet meer vergeten.
| PERSONAGES | CIWANA STEM 1 STEM 2 (Ciwana is één van de jonge makers en spelers van het project) |
CIWANA vertelt het verhaal aan het publiek. STEM 1 en STEM 2 kun je zelf vormgeven; zijn het personages die al de hele tijd aanwezig zijn en meeluisteren? Of neem je die teksten van tevoren op?
| CIWANA | In een huisje in Roermond woonde de vrouw die voor me zit Mevrouw Pierson Ze woonde daar, en nu zit ze hier Tegenover mij En ik luister naar haar verhalen Haar lach is zo groot als de Eiffeltoren Haar tanden zo wit als marshmallows Ze speelt met haar blaadjes papier als een ondeugend vierjarig meisje Met haar ring tikt ze op de tafel, het klinkt als muziek De verhalen die ik hoor over toen in de oorlog in een huisje in Roermond, lijken net een film of een boek Maar dit is geen bedacht verhaal Dit is echt gebeurd Ze vertelt me dat haar vader accountant was en al zo lang als mevrouw Pierson zich kon herinneren kwamen er veel mensen bij haar thuis over de vloer Haar vader gaf hielp mensen met de administratie Maar niet alleen dat Ook hulp met het doen van de boodschappen, hulp met het vinden van onderdak, hulp met het verlenen van een schuilplaats In hun eigen huis De mensen die door haar vader werden geholpen gingen niet meer naar huis Ze bleven logeren Haar vader keek haar streng aan en zei: “Tegen niemand zeggen Pierson, tegen niemand zeggen” Maar liegen kon mevrouw Pierson niet Dat durfde ze niet |
| STEM 1 | We weten dat je Joden in huis hebt |
| STEM 2 | Hebben jullie Joden in huis? |
| CIWANA | Vanaf die tijd liep mevrouw Pierson met een grote boog rond de huizen van haar vriendinnen Ze ontweek ze Omdat ze bang was dat ze het geheim zou verklappen van de stiekeme logés die ze in huis hadden Waren ze nog wel vrienden nu ze elkaar niet meer zagen? Ik luister naar het verhaal van mevrouw Pierson en ik herken dat gevoel Dat je een geheim hebt (in het Koerdisch) “Als ik Koerdisch spreek in Turkije dan worden we opgepakt of vermoord” Mijn moeder herinnerde mij er in Turkije aan dat ik echt moet oppassen Ik ben denk ik niet echt bang voor de dood |
In 2022 ging de voorstelling ‘We zeggen alvast sorry’ in première in Tilburg (regie: Lotte van Oudheusden en Isabel Schoonbeek – productiehuis: Het Zuidelijk Toneel). Een voorstelling over de behoefte aan een ander herdenkingsritueel dan dat op de Dam. En over nieuwe verhalen, hoofdpersonages, kleuren en muziek.