Dit verhaal gaat over onderduikers onder de vloer, een oom in het verzet, een mislukte inval en dankbaarheid die woorden tekort komt.
| PERSONAGES | ACTEUR 1 ACTEUR 2 ACTEUR 3 ACTEUR 4 ACTEUR 5 |
Deze scène begint met het geluid van marcherende soldaten. Dit geluid wordt door de acteurs gemaakt, op een plek die het publiek niet kan zien. Je kunt zelf bedenken hoe je dit vormgeeft. Na een tijdje marcheren komen de acteurs tevoorschijn. Ze eindigen op een rij bij het publiek. Als ACTEUR 1 begint met praten, stopt hij of zij met marcheren. De rest gaat zachtjes door, op de eigen plek
| ACTEUR 1 | Onder een balk van de vloer zaten onderduikers uit Amsterdam Daarin zaten luiken die naar beneden gingen en waar je doorheen kon kruipen Op het luik lag een groot kleed met daarop een Singer-naaimachine Het zat in een eikenhouten doos en die was erg zwaar Wij werden eerst nooit gecontroleerd, omdat mijn vader al was opgepakt Later zijn we denk ik verraden door iemand van de NSB, toen kregen we wel last van razzia’s Gelukkig werden we gewaarschuwd door iemand van de ondergrondse Toen ze kwamen, gingen ze in het luik Ik moest op de trap gaan zitten samen met mijn zusje en mijn moeder zei: “Pol, je mag niks zeggen, wat ze ook vragen” De soldaten liepen met grote zware schoenen alles te doorzoeken, maar hebben ze niet gevonden Daarna werd het te gevaarlijk Toen zijn ze door de ondergrondse het bos in gebracht en ondergedoken in een soort hutten Mijn moeder ging ze dan na de avondklok eten brengen |
ACTEUR 1 gaat op de grond zitten, de rest stopt met marcheren
| ACTEUR 2 | Ik ging een keer naar mijn opa en oma Ik moest die dag iets brengen Ik stond net binnen en de deur werd opengegooid |
De hele groep marcheert drie keer tegelijkertijd
| ACTEUR 3 | Gerhard |
| ACTEUR 4 & 5 | Wo ist Gerhard? |
| ACTEUR 2 | Ik zei: Gerard is hier niet Ze kwamen Gerard halen, mijn oom die bij het verzet zat Ze doorzochten alles Boven lag het bed opengeslagen |
| ACTEUR 4 & 5 | Wer hat hier geschlafen? |
| ACTEUR 2 | Ich heb hier geschlafen, zei ik Het was zijn bed natuurlijk, hij was er net onder gekropen Mijn oom was zo dankbaar hiervoor… |
De hele groep begint door elkaar heen te praten om ACTEUR 2 te bedanken
| ALLEN | Bedankt, ik ben je zo dankbaar, dank, ontzettend bedankt, bedankt… |
| ACTEUR 2 | Hij blééf het maar herhalen |
| ALLEN | Bedankt, ik ben je zo dankbaar, dank, ontzettend bedankt, bedankt… |
| ACTEUR 2 | Oké, zo is het wel genoeg |
In 2017 ging de voorstelling ‘Sprokkelhout en prikkeldraad’ in première in Alkmaar (regie: Hanneke Vries en Anne Stoop – productiehuis: Artiance). Een voorstelling over verhalen en de straten van Arnhem tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het publiek liep na de stille tocht vanaf het monument op de Harddraverslaan via een theatrale route door de binnenstad van Alkmaar naar het eindpunt in Artiance. Verhalen over de straten van Alkmaar, en nog veel meer verhalen vanuit tien gemeenten in Noord-Holland, blijven bewaard in Regionaal Archief Alkmaar (https://www.regionaalarchiefalkmaar.nl/).