Dit verhaal is van één van de jonge acteurs uit Kaunas, Litouwen. Na het gesprek met een ooggetuige, die daar de Tweede Wereldoorlog meemaakte, schreef ze deze brief.
Je kunt de tekst spelen hoe je zelf wil. De brief kan worden voorgelezen, of vooraf worden opgenomen en afgespeeld. Of misschien schrijft de ACTEUR tijdens de scène de brief en horen we hoe de tekst wordt bedacht. Bedenk zelf welke vorm je bij de tekst vindt passen
| ACTEUR | Ik heb weleens gehoord dat iemand die zijn geschiedenis niet kent is zoals een kind: onervaren, onwijs Ik geloof dat de mens moet leren van de geschiedenis, zodat deze niet opnieuw gebeurt Het horen van jouw levensverhaal was zo bijzonder, daar heb ik geen woorden voor Mijn hoofd wil niet geloven dat het echt gebeurd is, maar ik weet dat dat wel zo is, ik heb de geschiedenisboeken gelezen, de musea gezien Toch is het lezen van een boek en het horen van jouw verhaal totaal niet hetzelfde Een boek heeft geen emoties Ik betwijfel of ik hetzelfde had kunnen doorstaan als jij, of ik zo sterk zou zijn als overal om me heen mensen zouden sterven, als ik moest vechten om te overleven Dat jou dit is gelukt, en dat mensen je uiteindelijk hebben geholpen, is eigenlijk een wonder Ben ik bang voor oorlog? Duisternis komt de stad binnen en verwoest al het leven, verwoest je zorgeloze jeugd… Dwingt je om op te groeien, op te staan voor jezelf en je geliefden Ja, ik ben bang voor oorlog, dat durf ik wel toe te geven Ik ben bang om een fout te maken Ik ben bang om alleen te zijn Ik ben bang dat alles nep is Dat zelfs wij zelf niet zeker zijn Dat het allemaal geen zin heeft Ik ben bang voor het einde En jij? Ben jij nog weleens bang? |
In januari 2021 speelde de voorstelling ‘Memory Office (Geheugenkantoor)’ in Kaunas (regie: Daiva Citvarienė – productiehuis: Kaunas2022). De voorstelling bestond voor een belangrijk deel uit reflectie van de jonge spelers op de verhalen die zij van de ooggetuigen gehoord hadden.