Dit verhaal is de eindtekst van de dansvoorstelling ‘Achteruit’. In de voorstelling werd het hier en nu op verschillende wijzen met het verleden verbonden, er werd teruggekeken en vooruit geblikt, over het verleden gestruikeld en verhalen werden omarmd. De voorstelling eindigde met een ritueel gevolgd door een lange stilte. Het publiek werd uitgenodigd om samen met de acteurs stil te staan – ieder op zijn of haar eigen wijze en met een eigen verhaal. Deze persoonlijke tekst luidde het ritueel en de stilte in.
Je kunt deze tekst spelen hoe je wil. Laat je vooral inspireren door wat hierboven staat en bedenk: zegt één acteur de tekst, of vele acteurs samen? Wordt er hard gesproken, of zacht? En wat is er tijdens de tekst te zien? Beweging, of stilstand? Of een combinatie daarvan? Zo breng je zelf, met je eigen ideeën, de tekst tot leven
| ACTEUR(S) | In de afgelopen maanden hebben we veel nagedacht We hebben vragen gesteld We hebben gediscussieerd, we hebben onszelf vragen gesteld We hebben enige antwoorden gevonden, andere verworpen We zijn samen gestruikeld, in elkaar gevallen We hebben ons weer opgekrabbeld, ons gevonden, om ons daarna weer te verliezen Wij wilden vergeten, dat het erom ging een stuk te maken Wij wilden gedenken We hebben ons naar verantwoordelijkheid gevraagd – onze verantwoordelijkheid Hebben deze gegrepen, waren moedig en weer verlegen We hebben ons afgevraagd, wie we zijn, wat we hier doen, wat juist en fout is Wat mogen we doen? Wat mogen we denken, wat mogen we zeggen? Mogen we alles denken? JA! Mogen we alles zeggen? JA! NEE! JA! Stilte Zwijgen Dood Moord Vermoorden Stilte Hulpeloos Verloren, vergeten, verlaten Verraden Miljoenen Macht Miljoenen Onmacht Ontelbaar Misdadig Dodelijk Catastrophe Onmenselijk Menselijk Woede Verdriet Ademnood Onmetelijk Ongrijpbaar Ondenkbaar Gedenken Stilte |
In januari 2021 speelde de de dansvoorstelling ‘Rückwärts (Achteruit)’ in Kaunas (regie: Steffie Gake – productiehuis: Academy ). De voorstelling had als thema ‘stilstaan’, vanuit het idee: gedenken is stilstaan. Dit thema kwam op verschillende beeldende manieren terug, en werd op het einde van de voorstelling nog beter voelbaar via bovenstaande tekst.