Dit verhaal is van Dora (1921). Ze werd geboren in Tsjechië, vlakbij de Duitse grens. Samen met haar ouders werd ze naar Auschwitz getransporteerd. Tijdens één van de treinreizen werd ze te werk gesteld als ‘verzorger’ van de ouderen. Dora’s ouders overleefden de oorlog niet, maar zij en haar zus wel.
| PERSONAGES | SOLDAAT MEISJE |
MEISJE zit op de grond, SOLDAAT loopt naar haar toe
| SOLDAAT | Kun je met een naald omgaan? |
Stilte
| SOLDAAT | Kun je met een naald omgaan? |
| MEISJE | In Theresien heb ik voor de ouderen gezorgd Maar ik ben geen verpleegster Ik heb nog nooit met naalden… |
SOLDAAT begint te lachen. Eerst een beetje, dan steeds harder
| SOLDAAT | Nou, dat geeft niks hoor We hebben ook helemaal geen naalden We hebben niks! Geen medicijnen, geen verband, geen water, niks |
Stilte
| SOLDAAT | Ze moeten een nummer krijgen |
Stilte. SOLDAAT wijst opzij
| SOLDAAT | Ze zitten hiernaast En vannacht zit jij daar ook Kom, opstaan |
SOLDAAT tikt met zijn voet tegen het been van MEISJE. Hij wacht even. MEISJE doet niks. SOLDAAT tikt nog een keer tegen haar been, dit keer harder. MEISJE staat op. SOLDAAT geeft haar papier en touw
| SOLDAAT | Veel plezier, (spottend) zuster O ja We hebben ze verteld dat ze op weg zijn naar zo’n… Hoe noem je dat Naar een kuuroord Hoe vind je die? Da’s een goeie hè… Een kuuroord! |
SOLDAAT barst in lachen uit en gaat af. MEISJE loopt naar voren en vertelt aan het publiek
| MEISJE | Ik ging de coupé in Het duurde even voor mijn ogen aan het donker waren gewend En nog voor ik het zag, rook ik het Ziekte, ouderdom De dood Op de grond lag een lichaam, verkreukeld, nauwelijks te onderscheiden van de vloer Ik vocht tegen de misselijkheid en mijn tranen terwijl ik een plekje zocht op de grond Troost, ik moest ze troosten Hoe rustiger ze zouden zijn, hoe beter Ik slikte en begon te neuriën Een liedje dat ik al mijn hele leven kende Na een tijdje volgden de woorden die mijn moeder vroeger altijd zong |
MEISJE schraapt haar keel
| MEISJE | (zingt) Goede avond, goede nacht, het is tijd om te slapen Goede avond, goede nacht, sluit je ogen en droom zacht |
Stilte
| MEISJE | Ik heb het de hele nacht gezongen Op ‘t eind had ik geen stem meer over Toen het eerste licht door de kieren van de coupé glipte was het stil om me heen Ik pakte een stuk papier, schreef er een nummer op en bond het vast aan een enkel |
Stilte
| MEISJE | Nog steeds zie ik mezelf daar zitten Nog steeds hoor ik hoe de soldaat lachte Nog steeds ruik ik die geur Dat vergeet je niet, zoiets Nooit |
In januari 2019 speelde de voorstelling ‘We are the memory (Wij zijn de herinnering)’ in Praag (regie: Tamara Pomoriški – productiehuis: Post Bellum). De voorstelling speelde op het Masaryk Station in Praag.